فذکر
وقتی که میشنوی " نخسا" را می پرسی چیست؟ مرامش؟ کلامش ؟ جدی یا خنده؟
و گاه ممکن است بشنوی یا بخوانی نخسانوشته ای و نخساگفته ای را با شوخی و خنده و مزاح و طنز. پس تصور کن داروی تلخی را که لازم است و ضرور و لیکن با مزه ای بسیار نامطبوع . چاره ای نیست جز توسل به " افزودنیهای مجاز خوراکی "...
و تخسا بدنبال ذکر این تلخی های بعضا غیرقابل تحمل است ...
و باید ذکر کرد و گفت و نوشت شاید که سودی بخشد اگر که یافت شود (و قطعا میشود) مومنی یا مومنه ای ...
" فذکر ان الذکر تنفع المومنین"